Istanbul

Nog maar een keer plaatsen en even die i-tjes vervangen, anders is het onleesbaar.
nou nou nou, weer een ander toetsenbord, moet ik opnieuw wennen...
Budapest was dus echt leuk, het gebouw van de NG was best aardig om te zien, maar ik snap scheve en kromme lijnen in een gebouw nooit zo erg. Misschien was het leukste er van wel dat het een Nederlander was die dat ding daar neergeplant heeft. ik kwam in Budapest ook nog een amerikaanse vrouw tegen die ik op de ferry ontmoet had, best wel een klein stadje dus. :-) Zeker als je het vergelijkt met istanbul. Wat is het weer een drukte hier. ik had eerst de neiging om ook steeds gehaaster te gaan lopen en zenuwachtig te worden. Maar na een paar uur in de stad wen je wel aan de drukte.

Maar goed, eerst de reis. Wat was de lang. ik stapte in een compartiment in Budapest in met in mijn couchette twee duitsers uit Frankfurt onderweg naar Georgie en de couchette ernaast twee Australiers die half europa al gezien hadden en de rest nog op de planning hadden staan. De eerste nacht in de trein viel ik dus als een blok in slaap. Om een uur of negen wakker geworden, maar dat maakte niet zo veel uit. Anders dan de eerste keer hoefde ik er nu dus niet uit. Om 11.15 (roemeense tijd) kwamen we aan op Videle. Een heeeeeeeeel klein plaatsje in Roemenie. Als ze daar een internet shop hadden had ik nog een vlaggetje bij mijn landenlijst kunnen plakken, maar het was dus zoooo klein dat dat er niet was. We zouden daar 3 uur blijven staan. En dat is lang als er niets te doen is. Maar de zon scheen dus ik ben lekker bijgekleurd. Opeens worden alle wagons afgekoppeld van de onze en rijden weg. Ons enige wagonnetje moederziel alleen verlaten op een station in het zuiden van Transsylvanie waar nauwelijks treinen langskomen. Best een surreele ervaring. Wij met z´n negenen (er zaten ook nog 3 Turken en een soort van congierge in de wagon) hingen dus een beetje rond de wagon. Gelukkig komt er na tweeenhalf uur een trein aan en die wil ons wel meenemen. We gingen dus helaas niet door Boekarest en ook niet door de Karpaten, maar de ervarng in Videle was ook wat waard. De tweede avond de wijn maar meester gemaakt met de duitsers en australiers. Zo´n dag nietsdoen is toch best vermoeiend, dus weer op tijd geslapen. De eerste nacht (bj Hongarije-Roemenie) en nu dus weer wordt er bij de grens twee keer om je paspoort gevraagd en door mensen die naar je kijken alsof je half crimineel bent. De laatste keer (Turkije in) moesten we er uit om een stempeltje te halen. Dan ben je toch weer anderhalf uur bezig. Daarom dat die treinreis zo lang duurt dus in totaal.
Maar het was het wel waard. Het was leuk om alles te zien. Zo viel op dat de hongaren bijzonder trots zjn, want overal hangt hun vlag. En de europese vlag hangt er meestal naast. In Roemenie geen vlag gezien, alleen maar een heleboel vlak land en armoede met paard en wagens. Bulgarije doet weer wat rijker aan. Het is wat heuvelachtiger, dus misschen dat de grondstoffen wat beter bereikbaar zjn. Er groeit ook wat meer in Bulgarije. Maar 1 keer n deze trein is voldoende.
Vanmorgen met anderhalf uur vertraging (maar ja wat is vertraging op zo´n traject) in istanbul aangekomen. Mijn hotel bleek dichterbij dan ik dacht want ik stond na 5 minuten voor de deur. ik mocht nog niet inchecken, maar ik heb wel mijn tas afgedropt, want zo muskuliert ben ik zelf nou ook weer niet. Meteen terug naar het station waar de rij voor de internationale kassa weg was, dus ik kon direct een plaats reserveren voor de filia-express. Da´s wel een betere optie dan de treinwinkel voor me bood, want deze gaat in 1 nacht naar tessaloniki en dan kan ik met binnenlands verkeer naar athene. Dat zal schat ik de reis verkorten met zo´n 12 uur. Anders zou ik weer via Bulgarije moeten gaan en daar staat in totaal dan 31 uur voor!!!! Maar dan moet ik dus nog wel een hotelletje regelen voor de gewonnen tijd. pro´s en con´s in everything.
Omdat ik alles al geregeld had en nog steeds niet lekker onder de douche mocht springen ben ik de aya sofia maar ingedoken. Wat een groot ding. Hij kwam wel heel vertrouwd over, want ik ken hem eigenlijk al van de boekjes, verhalen en tv-programma,s. Hij staat altijd in de steigers dus nu ook. Wat ik wel heel opvallend vond is dat er een boel onregelmatgheden in ritme en compositie zitten. Eigenlijk zijn dat juist de dingen die het gebouw zo bijzonder maken, want die laten zien dat er in de loop der jaren zoveel aan geklust is. Helaas ging wel mijn laatste accu op. Helaas had ons boemeltje geen stopcontact waar stroom uitkwam. Dus ik had nog wel wat meer foto´s willen maken, maar ook weer niet zoveel dat ik weer een keer naar binnen duik. Volgende keer maar weer....
Op weg naar het hotel nog een cadeautje voor niek en mij gekocht :-) bij een winkel waar ik meteen werd uitgenodigd om na zonsondergang te komen eten. Vanwege de Ramadan is dat eten wel bijzonder voor de Turken en juist in de Ramadan zijn de Turken een stuk gastvrijer. Maar ik heb het toch maar afgeslagen, want anders ben ik bang dat ik nog drie cadeautjes moest kopen.
Lekker gedouched en even gelegen. Daarna de stad in naar Taksim aan de overkant van de gouden hoorn. Daar zit ik nu dus te typen. ik ga zo wat eten. ik ben al te laat om dat voor zonsondergang te doen, dus we moeten maar zien of er ergens nog plaats is. ik kan me voorstellen dat het retedruk wordt.
Nu dus nog twee dagen in istanbul. Morgen is het paleis van de Sultan dicht dus ik denk dat ik rond de bazaar ga kijken. En woensdag dus eerst maar het paleis in en dan ´s avonds neem ik de nachttrein naar Tessaloniki.
Tot de volgende keer.

Pieter
(Wat heb ik een boel geschreven en wat staan er een boel i-tjes n.... bah bah)