ping'an

De laatste dag in de buurt van Guilin zijn we naar de rijstterassen van Ping'an gegaan. Twee uurtjes rijden; kaartje kopen en hup weer met alle chinezen in een bus gepropt om 40 minuten met een razend tempo over haarspeldbochten te scheuren. Maar niks aan de hand; goed toeteren voor iedere bocht laat je medeweggebruikers weten dat je in aantocht bent. Uitgestapt in wederom een toeristische bedoening. Hier wonen in een aantal dorpen minderheden in een soort stam vorm. Maar omdat de omgeving zo mooi is komen er bergen toeristen en de bewoners weten hun culturele erfgoed goed te benutten. Een dorp staat bekend om de vrouwen met de lange haren. En dan ook echt lang. We hebben gezien hoe ze het losmaakt en weer opbindt, maar los kwam het tot de knieën. Verder het dorp in kom je steeds hoger en wordt de omgeving steeds mooier. Helemaal boven kijk je terug op het dorp en zie je alle ronde vormen van de rijstterrassen. Heel erg mooi. En inderdaad was de oogst aan de gang. Die duurt normaal zo'n 10 dagen dus dat kwam helemaal perfect uit dat we er precies nu waren. De rijst is al wat geler aan het worden dus steekt het mooi af tegen het groen van de rest. Met een ondergaande zon er op is het plaatje compleet. Prachtig. Halverwege naar beneden kwamen we een filmploeg tegen die het oogsten in beeld bracht. Vrouwen in klederdracht die de rijst snijden. Mooi plaatje... En als je dan zelf een foto maakt komen ze er allemaal vanzelf bijstaan om een foto van hun met ons te maken. Zo'n lange westerse mijnheer is best bijzonder hier.

In het dorp hebben we geslapen en vanmorgen op tijd weer op en het hele reisje terug gemaakt om op tijd op het vliegveld te zijn. We hebben daar afscheid genomen van onze gids. Deze mijnheer is een echte chinees uit Guilin; hij heeft ooit een opleiding gedaan voor gids (het lijkt er op dat de gidsen in China net wat meer instructies meegekregen hebben om China op de juiste manier te promoten) en het is écht waar: ze kunnen de r niet uitspreken. Als we moeten oversteken hoorden we steeds:"closs the load, please". Vanmiddag zijn we geland in Hangzhou. Het vierde Chinese vliegveld wat we zien en het vierde moderne en grote vliegveld. Ze liggen er allemaal netjes bij. Hangzhou is een middelgrote stad met een luttele 8,8 miljoen inwoners. Dit keer hadden we bedacht een taxi te pakken. Maar het blijkt toch lastig om een chauffeur uit te leggen waar je hotel ligt als hij helemaal geen westerse leestekens begrijpt. Met handen voeten en een kaartje uitgelegd waar we heen wilden en uiteindelijk na een dodemansrit op plaats van bestemming aangekomen. Even een happie eten in de buurt. Eindelijk weer eens een wijntje gevonden die er goed inging. Dus nu weer terug op de kamer om een goede nacht te maken

Welterusten!

Marc en Pieter.