Indonesië - dag 7
Blijf op de hoogte en volg pieter
23 Maart 2017 | Indonesië, Sosor Galung
Lake Toba
Vandaag op dag 7 krijg ik (Pieter) een privé(!) excursie met gids Leni op een privé(!) boot in m'n eentje(!). In m'n eentje, want Marc bleef met een rammelende buik en een rommelend hoofd in de hangmat hangen. En met een actieve dag in het vooruitzicht zou dat geen goeie combinatie worden. Geen ontspanning zonder inspanning, aldus Sander en Nynke; oprecht bedankt! Ook dank aan Mariska, Izak, Cobie, Femke, Anna en Henk. Ik moest wel gaan zei hij. Ik vind het wel erg jammer dat Marc niet mee kan om samen met mij van jullie cadeaus van deze dag te genieten. Gelukkig hebben we een heerlijk verblijf waar hij lekker kan bijkomen. Grote dank daarvoor aan Frank, Sandra, Ruud, Miranda, Pam, Erik, Siemon, Berna, Peter, Dizzy en Conny! We slapen bij Tabo cottage in het dorpje Tuk tuk. Dit ligt op een klein schiereilandje aan het eiland Samosir in het meer Toba op het eiland Sumatra. Verwarrend? Ik kan het sterker vertellen: Leni vertelde dat zelfs op het eiland Samosir nog twee meren zijn. Als eilandbewoner heeft hij het altijd over de mainland als hij over de andere kant van het meer praat. Terwijl voor mij die mainland ook gewoon het eiland Sumatra is.
We zitten ruim een uur op de boot op weg naar de noordelijke punt van het eiland. Nadat we een paar traditionele batak huizen bekijken in Museum Huta Bolon Simanindo wordt me een traditionele Batak dans voorgeschoteld. De inheemse cultuur wordt hier behouden en geëerd. Ik heb ook nog meegedaan met de dans. Helaas was Marc er niet bij om daar bewijs van vast te leggen. Er werden delen van een rituele slacht en delen van een huwelijksdans gedaan. Horas! Horas! Horas! (Groet aan hemel, mens en aarde).
Er zijn 6 Batak volken. De Batak geloven van oudsher in natuurgoden (animisme). Rond 1860 zijn de meesten bekeerd door een Duitse missionaris, maar oude gebruiken en rituelen stammen nog uit de tijd van de natuurgoden. In de Batak cultuur zijn in de loop der tijd het christendom en het romeinse schrift opgenomen. 95% van de bevolking is christelijk en op de shawls die gebruikt worden bij de dans staan leesbare teksten. Na een fietstocht langs de kust terug naar het zuiden terug richting Tuk tuk kan ik een goeie lunch gebruiken. Het is zelfs voor deze contreien warm momenteel en net niet helemaal vlak. En het harde zadel met de kuilen in de weg is ook niet erg comfortabel. In Ambarita heb ik de Batu Kursi Raja Siallagan (Stone Chair of King Siallagan) bezocht. Hier werd recht gesproken. De Batak stammen waren geen lieverds voor elkaar. Wanneer je gevangen werd genomen, was dat dus geen feestje. Als de goden besloten dat vandaag de dag was dat je zou sterven, dan werden eerst je ingewanden bewerkt met een mes. Daarna werden de wonden ingesmeerd met citroensap omdat dat zo lekker ruikt. Daarna werd je met een toverstaf machteloos gemaakt. Eerst twee maal op je buik en dan een keer flink op je harses. Dan, hup, je hoofd er af. Het bloed werd opgedronken en hart en lever opgegeten (de kannibalen); andere stammen smeerden strepen op de wangen met het bloed. Hoofd de berg op gesmeten en lichaam in zee, want die moesten vooral gescheiden blijven. Leni als Batak afstammeling van de Singa stam vertelt over zijn hond en hoezeer die een onderdeel geworden is van de familie. Hij zal dus nooit (meer) B1 (Biang, hond) eten, laat staan dus aap of mens. Gelukkig maar.
Na dit informatieve bezoek gingen we door per boot naar Tomok, waar een aantal koningen begraven liggen (de hoofdmannen van het dorp). De Batak begraven hun doden boven de grond.
Terug aangekomen in de cottage heeft Marc zich uit bed gehesen en gaan we de rest van de dag lekker relaxen.
Vandaag op dag 7 krijg ik (Pieter) een privé(!) excursie met gids Leni op een privé(!) boot in m'n eentje(!). In m'n eentje, want Marc bleef met een rammelende buik en een rommelend hoofd in de hangmat hangen. En met een actieve dag in het vooruitzicht zou dat geen goeie combinatie worden. Geen ontspanning zonder inspanning, aldus Sander en Nynke; oprecht bedankt! Ook dank aan Mariska, Izak, Cobie, Femke, Anna en Henk. Ik moest wel gaan zei hij. Ik vind het wel erg jammer dat Marc niet mee kan om samen met mij van jullie cadeaus van deze dag te genieten. Gelukkig hebben we een heerlijk verblijf waar hij lekker kan bijkomen. Grote dank daarvoor aan Frank, Sandra, Ruud, Miranda, Pam, Erik, Siemon, Berna, Peter, Dizzy en Conny! We slapen bij Tabo cottage in het dorpje Tuk tuk. Dit ligt op een klein schiereilandje aan het eiland Samosir in het meer Toba op het eiland Sumatra. Verwarrend? Ik kan het sterker vertellen: Leni vertelde dat zelfs op het eiland Samosir nog twee meren zijn. Als eilandbewoner heeft hij het altijd over de mainland als hij over de andere kant van het meer praat. Terwijl voor mij die mainland ook gewoon het eiland Sumatra is.
We zitten ruim een uur op de boot op weg naar de noordelijke punt van het eiland. Nadat we een paar traditionele batak huizen bekijken in Museum Huta Bolon Simanindo wordt me een traditionele Batak dans voorgeschoteld. De inheemse cultuur wordt hier behouden en geëerd. Ik heb ook nog meegedaan met de dans. Helaas was Marc er niet bij om daar bewijs van vast te leggen. Er werden delen van een rituele slacht en delen van een huwelijksdans gedaan. Horas! Horas! Horas! (Groet aan hemel, mens en aarde).
Er zijn 6 Batak volken. De Batak geloven van oudsher in natuurgoden (animisme). Rond 1860 zijn de meesten bekeerd door een Duitse missionaris, maar oude gebruiken en rituelen stammen nog uit de tijd van de natuurgoden. In de Batak cultuur zijn in de loop der tijd het christendom en het romeinse schrift opgenomen. 95% van de bevolking is christelijk en op de shawls die gebruikt worden bij de dans staan leesbare teksten. Na een fietstocht langs de kust terug naar het zuiden terug richting Tuk tuk kan ik een goeie lunch gebruiken. Het is zelfs voor deze contreien warm momenteel en net niet helemaal vlak. En het harde zadel met de kuilen in de weg is ook niet erg comfortabel. In Ambarita heb ik de Batu Kursi Raja Siallagan (Stone Chair of King Siallagan) bezocht. Hier werd recht gesproken. De Batak stammen waren geen lieverds voor elkaar. Wanneer je gevangen werd genomen, was dat dus geen feestje. Als de goden besloten dat vandaag de dag was dat je zou sterven, dan werden eerst je ingewanden bewerkt met een mes. Daarna werden de wonden ingesmeerd met citroensap omdat dat zo lekker ruikt. Daarna werd je met een toverstaf machteloos gemaakt. Eerst twee maal op je buik en dan een keer flink op je harses. Dan, hup, je hoofd er af. Het bloed werd opgedronken en hart en lever opgegeten (de kannibalen); andere stammen smeerden strepen op de wangen met het bloed. Hoofd de berg op gesmeten en lichaam in zee, want die moesten vooral gescheiden blijven. Leni als Batak afstammeling van de Singa stam vertelt over zijn hond en hoezeer die een onderdeel geworden is van de familie. Hij zal dus nooit (meer) B1 (Biang, hond) eten, laat staan dus aap of mens. Gelukkig maar.
Na dit informatieve bezoek gingen we door per boot naar Tomok, waar een aantal koningen begraven liggen (de hoofdmannen van het dorp). De Batak begraven hun doden boven de grond.
Terug aangekomen in de cottage heeft Marc zich uit bed gehesen en gaan we de rest van de dag lekker relaxen.
-
23 Maart 2017 - 11:58
Conny:
Wat een interessant verhaal. Wel heel erg sneu dat Marc af moest haken. Het eten blijft altijd een risico. Hopelijk is hij morgen weer opgeknapt en anders nog een dagje rustig aan. -
23 Maart 2017 - 13:17
Monique:
Spannend tripje :) Vervelend dat Marc niet lekker is. Hopelijk is ie snel weer fit om mee te genieten van alle mooie avonturen en niet alleen van de verhalen zoals wij genieten.
Have fun! -
23 Maart 2017 - 16:15
Letta:
Wat een onderneming zeg. Jammer dat Marc niet mee kon. Hopelijk is hij weer wat opgeknapt Zodat
hij morgen weer mee kan.
Op straat geen ijs eten! Het liefst ook geen ander voedsel. -
23 Maart 2017 - 18:43
Je Moeder En Linda.:
Wat een andere wereld, met veel vreemde gewoontes. Staat er een koe op het plein bij die Batak huizen?
Je hebt veel geleerd zo te lezen :)
Ik logeer bij oma ivm mijn stageweek in sint Jacob parochie :)
Groetjes van opa, oma en Linda
-
23 Maart 2017 - 19:16
Marjon:
Mooi verhaal om te lezen. Beterschap voor Marc! Hopelijk morgen weer samen op stap!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
