Indonesië - dag 12

Zo vol en chaotisch het in Indonesië op de weg is, zo punctueel en rustig is het op het spoor. Het duurde wat langer omdat we even bij het ticket loket hebben staan wachten, wat helemaal niet nodig was. Want de online code vul je op een machine bij de 'departures' in, meteen poept ie twee boardingpassen uit, even met je paspoort door een controle en nog geen twee minuten later zit je op je ruime stoel.
Tussen de rijstvelden en vulkanen door rijdt de trein van Yogyakarta naar Surabaya. Wij zullen uitstappen in Mojokerto. Langgerekte dorpjes en veel landbouw. Papaya's, cassave, rijst, mais, bananen, pinda's groeien hier in overvloed. In Indonesië zijn nauwelijks seizoenen, dus zie je tegelijkertijd oogsten en zaaien. En omdat het hier, op de vulkanen na, best vlak is, is hier geen regenwoud te bekennen; alle grond wordt voor de landbouw gebruikt.
Na een relaxte rit van 4 uur stopt de trein bij Mojokerto, waar Iwan ons staat op te wachten. Hij was vannacht om 03u00 vertrokken uit Jogja en heeft er per auto dus twee keer zo lang over gedaan. Het was druk op de weg vanwege het lange weekend ivm nieuwjaar. Iwan blijft de rest van onze reis onze chauffeur, kondigde hij in Jogja al aan. Dus als wij per trein reizen, doet hij hetzelfde stuk per auto. Wij zijn in ieder geval blij er maar 4 uur over te hebben gedaan, want -zo zegt ie- we duiken nog 'es 4 uur de auto in om bij de eindbestemming van vandaag uit te komen.
Dat doen we. Hetzelfde landschap wordt nu vaak verstopt door bebouwing langs de hoofdwegen waar handel gedreven wordt. Autobanden, bensin, doorsmeer, maar ook heel veel ayam soto, bebek of nasi goreng. Na drie uur slaan we van de hoofdweg af en zie je meteen weer meer groen om je heen. Maar dat laatste uur zit er ook een stijgende lijn in de rit. Letterlijk dan. Want we gaan de bergen in naar Bromo! Warm beneden, bewolkt halverwege en lekker zonnig op de top (ongeveer op 2300m). Wij slapen op het randje van een enorme Tengger krater en kijken vanuit onze kamer er praktisch in. Toepasselijk heet het hier 'Lava view lodge'. De krater is heel diep en kilometers breed. Van boven af gezien lijkt het een walhalla voor Parijs-Dakar-wannabe's. Flink crossen met dikke stofwolken achter je op je motor of in je jeep. In deze oude krater staan drie bergen die nog boven de kraterrand uitsteken, waarvan eentje rook spuugt: Bromo. We nemen een late lunch, een wandeling op de rand en wat foto's tot de zon best mooi achter de rand verdwenen is. Straks na het diner op tijd naar bed, want morgen worden we om 03u30 opgehaald voor een zonsopgang-tour.

Doei!